Annuals-Count The Rings

In het gevaar van mijn indie cred, ga ik toegeven dat ik nooit een belangrijke fan van eenjarigen ben geweest. Tenminste niet overwegen dat na “Be hij mij” hun allereerste record op het ACE FU -label. Die release was verbazingwekkend, maar de volgende twee waren zowel een beetje lauw als Twee. Maar nu, met ‘Count the Rings’, brult de band terug met verfijnde, zachte, ja-achtige indiefop die echt nieuwe terrein breekt. Ze behandelen een “groot” ruis en lijken nooit iets anders dan een kleine band. Het is intiem hoe majestueus-belangrijk echter niet zelfgenoegzaam is. Zowel creatief als pakkend, maar niet zo goed verstandig om de luisteraar te vervreemden. Evenals de beste van allemaal, het is geen twee.

Deze band klinkt in jaren niet zo geweldig.

Ogen in de duisternis